--भीमसेन सापकोटा
सुकिला शहरमा
धमिला मनहरू
अनि भरिएका सडकका
रित्ता मान्छेहरू
दु:ख खरिद गर्न प्रतिस्पर्धामा
छन्।
अनि प्रतिस्पर्धामा मिसिएको छ
मेरो सांइंलो दाजु ।
डार्लिङ्ग हार्वरका क्याफे गराहरूमा ,
ओपेरा पारीका पिजा दोकानका सुर्काहरूमा,
मध्यरातका भट्टीहरूमा त्यागिएका
बेहोसी फोहरको धुलाइमा
उ सुनौलो सपना झुलेको देख्छ ।
मेरो सांईलो दाइका सपना सँगै
पसिना पाक्छ सिड्निका पाकशालाहरूमा ।
यो शहर साइंला दाजुले घोलेको गुलिया कफि
पिउंछ , तर तिर्दैन उसका नुनिला पसिनाहरूको मोल ,
दाजुले प्लेटभरि पस्किएर सजाएको
परीकारहरूको स्वाद लिने शहर ,
सांईला दाजुका सपनाका विस्कुन जाँन्दैन ।
उ हिजो झै आज सपना को बाढि
लगाईरहेछ ,
सडकहरूमा उसकै पसिनाका डोब छन्
उसले शहर चिनेन वा शहरले उसलाई चिनेन.
दुबै साथमा छन्, तर सदियौं देखि
एक आर्कामा अपरिचित छन् ,
सुकिला शहरहरू र
मेरा सांईला दाजुका सपनाहरू।
सपनाहरूलाई
यतै कतै उन्मुक्त छाडेर ,
साइला दाजु देश फर्किए
कोफिनका बन्दि बनेर ।
सुन्छु आज साइंलादाइका छोरो पनि
यहि प्रतिस्पर्धामा जुटेको छ , त्यहि शहर ,
त्यहि सपना र त्यहि पसिनाको पथमा ।
No comments:
Post a Comment